Δίστομο – Κυριάκι Οροπέδιο Αρβανίτσας

4 Μαΐου 2016 | Εκδρομές-ταξίδια

Το ΔΣ του Συλλόγου μας σε συνεργασία με την Επιτροπή Συνταξιούχων του Συλλόγου μας σχεδιάζουν την επόμενη εκδρομική μας απόδραση στο Δίστομο – Οροπέδιο της Αρβανίτσας στον Ελικώνα – Κυριάκι, την Κυριακή 22 Μαΐου 2016
Αναχώρηση στις 08:00 το πρωί από την είσοδο του Νοσοκομείου «Η Σωτηρία».
Θα κάνουμε μία στάση για καφέ και στη συνέχεια θα επισκεφθούμε μια από τις μαρτυρικές πόλεις της χώρας, το Δίστομο, που έχει μείνει στην ιστορία για τη σφαγή που έγινε εκεί από τους Γερμανούς κατακτητές κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 10 Ιουνίου του 1944. Στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου εκτυλίσσεται όλη η ιστορία εκείνων των ημερών.
Επόμενος προορισμός μας είναι το Κυριάκι, κτισμένο στις δυτικές πλαγιές του Ελικώνα, σε υψόμετρο 780 μέτρων, μέσα σε ένα καταπράσινο και πανέμορφο τοπίο.
Μόλις 8 χλμ. από την πλατεία του χωριού, απέχει η Αρβανίτσα. Ένας χώρος δασικής αναψυχής, που βρίσκεται υπό την προστασία της Δημοτικής Ενότητας Κυριακίου. Είναι ένα καταπράσινο τοπίο μέσα στα έλατα, βγαλμένο σαν από παραμύθι, στο οποίο υπάρχουν καφετέρια-ταβέρνα, παιδική χαρά και πολύ γρασίδι και δροσιά, που βοηθούν τους εκδρομείς να ξεφύγουν για λίγο από τη μονότονη καθημερινότητα.
Γεύμα στην περιοχή και αργά το απόγευμα, επιστροφή στην Αθήνα με ενδιάμεση στάση.
Κόστος εκδρομής 15 ευρώ.
Πληροφορίες: 2107763638 11:00 – 15:00

 

Εκδρομή σε Λειβαδιά – Δίστομο – Κυριάκι – Οροπέδιο Αρβανίτσας

Μια υπέροχη μέρα ξημερώνει την Κυριακή 22 Μαΐου 2016. Ήμασταν εκεί όλοι παρόντες, οι άνθρωποι των εκδρομών και αποδράσεων. Εκεί όπως κάθε φορά στη Σωτηρία μας. Έχοντας μέσα μας πολύ φως, που το μεταφέρουμε κάθε μήνα επισκεπτόμενοι τους υπέροχους τόπους της πατρίδας μας, το πληθαίνουμε, το εμπλουτίζουμε και γυρίζοντας πίσω νιώθουμε την ψυχή μας να ξεχειλίζει πιότερο με φως και αγάπη ανυπομονώντας για την επόμενη εξόρμηση. Ακόμη όμως κάθε μήνα γινόμαστε όλο και πιο πλούσιοι στις ιστορικές μας γνώσεις, μνήμες και εμπειρίες, επισκεπτόμενοι επί τόπου τα μέρη που παλιοί και νέοι, μεγάλοι και μικροί γράψανε και συνεχίζουν να γράφουν, ο καθένας με τον τρόπο του, την ιστορία του τόπου μας, η οποία σε πάρα πολλές περιπτώσεις ήταν (και είναι) μαρτυρική.

Έτσι μήνα με τον μήνα και όσο τα σύννεφα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κακοκαιρίας πληθαίνουν σκιάζοντας τον γαλάζιο μας ουρανό και αφού ήδη επισκεφτήκαμε τα μαρτυρικά Καλάβρυτα, το ηρωικό Λεβίδι Αρκαδίας κ.α. επιλέχθηκε το Δίστομο Βοιωτίας, χαρακτηριστικός τόπος μαρτυρίου, σύμβολο πια της αντίστασης, μετατρέποντας την απόδραση σε διάδραση. Άλλωστε λίγο πριν στις 9 Μαΐου γιορτάσαμε την ημέρα της αντιφασιστικής νίκης.

Ξεκινήσαμε λοιπόν πάλι, με την άριστη επιμέλεια της εκδρομής, που φροντίζουν πάντοτε οι καλοί μας υπεύθυνοι οργανωτές, το σημερινό μας ημερήσιο ταξίδι. Μετά τις απαραίτητες μικρές ή μεγαλύτερες αναγκαστικές στάσεις στη διαδρομή μας, φτάσαμε στη Λειβαδιά όπου με τα πόδια ανηφορήσαμε στο μικρό παράδεισο του ποταμού Έρκυνα (κόρη του Τροφωνίου και της θεάς Δήμητρας, όπου προβάλει μέσα από τα νερά η κεφαλή της) με τους καταρράκτες, τον νερόμυλο, τα αθάνατα πέτρινα γεφύρια μέχρι τις πηγές κρυστάλλινου νερού και ζωής. Τοπίο εξώκοσμο και μαγευτικό, όλα πνιγμένα κυριολεκτικά στο πράσινο, που ανάμεσά του ξεπροβάλλουν μεγαλόπρεπες ζωοδότρες εκκλησιές. Όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα φυσικών αρωμάτων μαζί με μυρωδιές από τις λίγες εναπομείνασες παραδοσιακές ψησταριές με τα σπεσιαλιτέ τους. Κατηφορίζοντας προς το πούλμαν κάποιες αιωνόβιες μουριές προσπαθούσαν να μας γλυκάνουν με τον εύγευστο καρπό τους, με την διαμεσολάβηση κάποιων καλών φίλων εκδρομέων που έκοψαν μούρα και άδολα μας τα προσέφεραν.

Με την χαρά της καλής παρέας σε κλίμα συντροφικότητας εντός του πούλμαν παρέα με καλή μουσική και ψιλή κουβεντούλα μεταξύ φίλων, μαγεμένοι από τα υπέροχα τοπία της διαδρομής, δεν αργήσαμε πολύ να φτάσουμε στο Δίστομο. Διασχίζοντας την πλατεία και έχοντας στο αριστερό μας χέρι ένα υπέροχο κτίριο του δημαρχείου κατευθυνθήκαμε ευθεία απέναντι στο Μουσείο των Θυμάτων του Ναζισμού. Μέσα σε ένα σύγχρονο και άνετο αλλά και παραδοσιακό κτίριο ξετυλίγονται τα δράματα και η φρίκη που έζησαν οι κάτοικοι του διστόμου που έζησαν στις 10 Ιουνίου του 1944, όταν οι Γερμανοί κατακτητές αποφάσισαν να σβήσουν το χαμόγελο της ελπίδας από τα χείλια των Διστομιτών. Την άλλη μέρα στην εκκλησιά του Αγίου Νικολάου θα γινόταν το μνημόσυνο για τους τέσσερις νέους Διστομίτες ηλικίας 20 με 25 ετών, που πριν από 40 μέρες, στις 25 Απριλίου ενώ έβοσκαν τα πρόβατά τους στην αγροτική περιοχή Τσέρεσι, τους συνέλαβαν οι Γερμανοί και τους σκότωσαν στον Καρακόλιθο για αντίποινα, μαζί με άλλους 128 πατριώτες που τους πήραν από τις φυλακές της Λειβαδιάς.  Τον άδικο χαμό τους θρηνολογούσε όλο το χωρίο και ήταν το πρώτο χτύπημα που δεχόταν. Έτσι ενώ ήταν εποχή θέρους, πολλοί Διστομίτες, φίλοι και συγγενείς, ήταν στο χωριό για να τιμήσουν καταπώς έπρεπε τη μνήμη των παλικαριών. Εν τω μεταξύ εκείνο το πρωινό, γύρω στις 7:30 π.μ., από τη Λειβαδιά όπου εδρεύει ο 2ος Λόχος του 2ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος της 4ης Αστυνομικής Μεραρχίας των Ες-Ες, ξεκινά μια φάλαγγα επτά αυτοκινήτων με Γερμανούς στρατιώτες προς το Δίστομο. Τα δύο πρώτα αυτοκίνητα είναι επιταγμένα με Έλληνες οδηγούς και προηγούνται της φάλαγγας των αυτοκινήτων. Όλα είναι γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες μεταμφιεσμένους παραπλανητικά σε μαυραγορίτες και φέρουν βαρύ οπλισμό. Μέχρι να φτάσουν στο σταυροδρόμι Διστόμου – Αράχοβας πυροβολούν αδιακρίτως και σκοτώνουν στο πέρασμά τους ζώα και ανθρώπους. Μόλις περνούν τον Καρακόλιθο, στην τοποθεσία Μεσοβούνια σκοτώνουν δύο Διστομίτες που πήγαιναν με το κάρο τους στο χωράφι. Αφού ενωθούν με άλλα εξήντα γερμανικά αυτοκίνητα που  έρχονται από την Άμφισσα γεμάτο στρατιώτες, κατευθύνονται στο Δίστομο. Στο δρόμο τους στη Στενή Διστόμου συλλαμβάνουν δώδεκα αγρότες, παλικάρια που θερίζουν τα χωράφια τους και μπαίνουν στο Δίστομο. Στο κάλεσμα του επικεφαλής των Ες-Ες καταφθάνουν ο παπάς και ο πρόεδρος του χωριού, τους οποίους και ρωτά εάν υπάρχουν αντάρτες στην περιοχή και παίρνει την καθιερωμένη Ελληνική αρνητική απάντηση. Οι Γερμανοί απαιτούν να τους φέρουν τρόφιμα για να φάνε. Κατόπιν τοποθετούν φυλάκια σε θέσεις γύρω από το χωριό ξεκινούν για το Στείρι γύρω στις 12:30 μ.μ. Στο δρόμο πέφτουν σε ενέδρα ανταρτών και γίνεται μάχη,, όπου σκοτώνονται και τραυματίζονται αρκετοί Γερμανοί. Οι Γερμανοί αφού μάζεψαν τους νεκρούς τους και τους τραυματίες, γυρίζουν στο Δίστομο. Είναι περίπου τέσσερις το απόγευμα. Ώρα μηδέν για το Δίστομο. Οι κάτοικοι, όσοι δεν μπόρεσαν να διαφύγουν νωρίτερα από το Διάσελο, τη μόνη αφύλακτη έξοδο, κλείνονται στα σπίτια τους μετά από διαταγή των Γερμανών. Αυτοί αφού εκτελούν τους 12 ομήρους στήνοντάς τους στον τοίχο του δημοτικού σχολείου, ξεχύνονται μέσα στο χωριό. Εξαγριωμένοι στρατιώτες με εφ’ όπλου λόγχη διατρέχουν τους έρημους δρόμους του χωριού. Μπαίνουν στα σπίτια και εξαφανίζουν κάθε είδος ζωής. Σκοτώνουν γέρους, γριές, γυναίκες, παιδιά, άνδρες. Λογχίζουν μικρά παιδιά στις κούνιες τους. Αποκεφαλίζουν τον παπά του χωριού αφού του βγάζουν τα μάτια, κόβουν τους μαστούς των νέων γυναικών αφού προηγουμένως τις βιάζουν. Λεηλατούν προίκες, καίνε σπίτια, πυροβολούν τα ζώα, τίποτα δεν αφήνουν όρθιο. Χορτασμένοι από το αίμα, κομπάζουν θριαμβευτές με αίσθημα ικανοποίησης για το έργο τους: 218 άμαχοι μέσα σε 2 ώρες. Αργοπέφτοντας το σκοτάδι οι Γερμανοί παίρνουν τον δρόμο για την Λειβαδιά. Όλη την νύχτα οι καταδιωγμένοι Διστομίτες μένουν άγρυπνοι στις κρυψώνες και στα βουνά. Το πρωί με αγωνία μπαίνουν στο χωριό και αντικρίζουν θέαμα απερίγραπτο. Παντού άψυχα κορμιά, λεηλατημένα και καμένα σπίτια. Μέσα στην παγερή γαλήνη μόνο θρήνοι, αλλά έπρεπε να βιαστούν. Θάβουν γρήγορα στο νεκροταφείο και στις αυλές των σπιτιών και ξαναφεύγουν για τα βουνά όπου έμειναν για αρκετό χρονικό διάστημα γιατί οι Γερμανοί ξαναγύριζαν. Όταν πλέον πέρασε ο φόβος της επιστροφής τους, όσοι επέζησαν επέστρεψαν στο χωριό προσπαθώντας να μαζέψουν τα κομμάτια της ψυχής τους για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Έκαναν τον πόνο κουράγιο, το κλάμα και την οδύνη τους δύναμη και δημιουργία. Σήμερα το Δίστομο, χωρίς να ξεχνά τους αδικοχαμένους νεκρούς, πορεύεται στον 21ο αιώνα ως ένα πλούσιο δημιουργικό κομμάτι της ευρωπαϊκής πατρίδας, προσφέροντας ζωή, αγαθά και πολιτισμό.

Στο ισόγειο του μουσείου παγώσαμε αντικρίζοντας την φωτογραφία της μαυροφορεμένης δεκαεπτάχρονης κοπέλας που μέσα σε μερικές στιγμές τότε, μεγάλωσε κατά πολλά χρόνια. Η φωτογραφία αυτή είναι πλέον το σημερινό παγκόσμιο  σύμβολο του μουσείου. Αμέσως μετά περάσαμε στην κατάλληλα διαμορφωμένη αίθουσα προβολής όπου μας μίλησε ο εθελοντής ξεναγός μας κύριος Χρήστος Παπανικολάου εξιστορώντας μας τα ανατριχιαστικά γεγονότα, μια και η οικογένειά του τα έζησε προσωπικά με πολλές απώλειες. Ακολούθησε σχετική προβολή που μας έβαλε κυριολεκτικά ‘‘στο πετσί’’ των ανθρώπων που έζησαν την θηριωδία του ολοκαυτώματος. Επόμενη επίσκεψη – ξενάγηση στον πρώτο όροφο του κτιρίου με πληθώρα εικόνων, πινάκων και χαρακτηριστικών φωτογραφιών που τράβηξαν οι ίδιοι οι εκτελεστές. Ακόμη φωτογραφίες με στοιχεία των περισσότερων θυμάτων, όπως και των ευρεθέντων κρανίων τους. Τέλος στο ισόγειο επισκεφτήκαμε το λαογραφικό μουσείο Διστόμου που στεγάζεται εκεί, ιδρυθέν από την Ελένη Αθανασίου – Κίνια το 2004, γεμάτο αντικείμενα, υλικά, εργαλεία, αργαλειό, υφαντά και στολές φτιαγμένα με μεράκι από λαϊκούς τεχνίτες που έφτιαξαν δημιουργικά την οικονομική ανάπτυξη αλλά και την ιστορία του τόπου τους.

Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι ιδανική ευκαιρία για ένα απολογισμό σχετικά με τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση των γερμανικών επανορθώσεων. Αυτή που πριν από μερικά χρόνια κινδύνευε να περιπέσει στη λήθη αποτελεί ένα από τα βασικά θέματα του δημοσίου διαλόγου, διαθέτοντας ταυτόχρονα μια αξιοπρόσεχτη παρουσία στη διεθνή ειδησεογραφία. Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών συγκεντρώνει στοιχεία, ντοκουμέντα και ιστορικές αναφορές εδώ και αρκετά χρόνια με την εθελοντική βοήθεια τόσο γνωστών προσωπικοτήτων διεθνώς, όσο και απλών πολιτών, καταγράφοντας τις επιμέρους διεκδικήσεις της χώρας μας. Επιπλέον συγκροτήθηκε η Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τις γερμανικές αποζημιώσεις που διανύει πλέον τον 4ο χρόνο λειτουργίας της. Έχει επωμιστεί θεσμικές ευθύνες οι οποίες ανήκουν στην πραγματικότητα στην εκτελεστική εξουσία. Ο αγώνας συνεχίζεται για την τελική δικαίωση της χώρας μας.

Μετά την επίσκεψη στο μαρτυρικό τόπο του Διστόμου, συνεχίσαμε προς το Κυριάκι χτισμένο στις δυτικές πλαγιές του Ελικώνα με υψόμετρο περίπου 780μ. μέσα σ’ ένα καταπράσινο περιβάλλον γεμάτο από αιωνόβια δένδρα και πυκνή βλάστηση. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό συναντάμε την Αρβανίτσα, ένα κατάφυτο τοπίο γεμάτο από μεγάλα και μικρά έλατα, ένα χώρο βγαλμένο από πίνακα ζωγραφικής, πρωτόγνωρα άριστο σαν ελληνικό τοπίο, αλλά και ιδανικό πεντακάθαρο, τέλεια οργανωμένο και συντηρημένο πρότυπο ευρωπαϊκό.  Μετά από ένα ανάλαφρο φαγητό και καφέ η γλυκό στο ομώνυμο κοσμικό κέντρο, ξύλινης κατασκευής άριστα δεμένης με το περιβάλλον αναχωρήσαμε και συνεχίσαμε το δρόμο μας για επιστροφή πάλι με μια μικρή αναγκαστική στάση φτάνοντας στον τόπο της πρωινής μας εκκίνησης γεμάτοι αισθήματα σεβασμού προς αυτούς που έπεσαν ηρωικά με αυτοθυσία και γενναιότητα στο βωμό της Πατρίδας. Μέχρι την επόμενη απόδραση θα μας συντροφεύουν οι έντονες συγκινήσεις αλλά και γλυκές αναμνήσεις που μας εφοδίασε η σημερινή εμπειρία, συμβάλλοντας στην διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης. Ας αποτελέσουν όλες οι εξορμήσεις – επισκέψεις του Συλλόγου μας, πάντα με επικεφαλής τον αγαπητό φίλο Πέτρο Γαρζώνη και όλα τα άξια μέλη, αφετηρία εσωτερικής αναζήτησης και επανατοποθέτησής μας ως ατόμων και ως κοινωνίας στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο. Ας είναι για όλους μας μια άσκηση αυτογνωσίας, ένα ουσιαστικό μάθημα ιστορίας και ένα μήνυμα ειρήνης.

Γιώργος Ι. Ζουρελίδης

 

 

Ακολουθήστε μας

Νέα & Ενημερώσεις

Αν σας ενδιαφέρουν οι προσπάθειες του συλλόγου μας, μπορείτε να εγγραφείτε στο newsletter ώστε να λαμβάνετε ενημερώσεις και την εφημερίδα μας.

Ελάτε σε επαφή. Συμμετέχετε.

Λεωφόρος Μεσογείων 152 Αθήνα 11527

Κτίριο Γραφείου Κινήσεως 1ος όροφος
Δευτέρα και Πέμπτη 11:00-15:00

Τηλ: 210 776 3638

Κιν: 694 820 2860

Αυτός ο ιστότοπος προστατεύεται από το reCAPTCHA και ισχύουν η Πολιτική Απορρήτου και οι Όροι Παροχής Υπηρεσιών της Google.