Ημερήσια Εκδρομή Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού – Κελάρια – Αγόριανη 21 Φεβρουάριου 2016
Αναχώρηση στις 08:00 από την είσοδο του νοσοκομείου «ΣΩΤΗΡΙΑ». Θα κάνουμε μία στάση καθ’ οδόν για καφέ και περνώντας από Αράχοβα θα φθάσουμε στο Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού που είναι το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο της Ελλάδας και βρίσκεται ανάμεσα στις δύο υψηλότερες κορυφές του Παρνασσού, στις θέσεις Φτερόλακκα και Κελάρια και σε υψόμετρο 1.600 – 2.250 μέτρα. Όσοι το επιθυμούν μπορούν να πάρουν τον αναβατήρα (έξοδα ατομικά) και να απολαύσουν τη υπέροχη θέα πάνω από το χιονισμένο τοπίο. Στη συνέχεια θα πάμε στην Αγόριανη (Επτάλοφο), ένα χωριό σε υψόμετρο 830 μετ. με πέτρινα καλντερίμια, αιωνόβια έλατα και πλατάνια, πολλές πηγές και καταρράκτες με κρυστάλλινα νερά. Εκεί στην όμορφη πλακόστρωτη πλατεία με τις ταβέρνες και τα πανύψηλα πλατάνια (απ’ τα δύο μάλιστα αναβλύζει και νερό) θα έχουμε το γεύμα μας. Το απόγευμα ακολουθώντας άλλη διαδρομή (Πολύδροσο – Κ. Τιθορέα – Ορχομενός) θα επιστρέψουμε στην Αθήνα με ενδιάμεση στάση.
. Κόστος εκδρομής 15 ευρώ. Πληροφορίες: 2107763638 11:00 – 15:00
Την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2016 πραγματοποιήθηκε από τον Σύλλογο Φίλων Περιθαλπομένων του Νοσοκομείου Σωτηρία μονοήμερη εκδρομή στο χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού και στην Αγόριανη.
Ξεκινήσαμε το πρωί με ωραία διάθεση από την είσοδο του Νοσοκομείου Σωτηρία και μέσω της εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας κατευθυνθήκαμε βόρεια προς Βοιωτία.
Περνώντας μέσα από την γραφική Αράχωβα και ανεβαίνοντας τον βουνό, αντικρίσαμε αρκετές πηγές με άφθονα τρεχούμενα νερά και ένα καταπράσινο τοπίο με έλατα πλατάνια και πτελέες.
Γύρω στις 12, φτάσαμε στον τελικό προορισμό μας, το χιονοδρομικό κέντρο που βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφές Φτερόλακκα και Κελάρια. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χιονοδρομικά της χώρας και αποτελεί πόλο έλξης για εκατοντάδες χιονοδρόμους, καθώς βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την Αθήνα. Πήραμε το τελεφερίκ και ανεβήκαμε στο υψηλότερο σημείο αντικρίζοντας ένα κάτασπρο πανέμορφο τοπίο. Ο δροσερός γεμάτος οξυγόνο αέρας ήταν η αποζημίωση για τον γεμάτο στροφές δρόμο.
Το μεσημέρι κάναμε στάση στην Αγόριανη για φαγητό σε μία παραδοσιακή ταβέρνα όπου την τιμητική του είχε το κρέας: κοκκινιστή γίδα, μοσχαράκι σιγοψημένο μέσα σε πήλινο, αγριογούρουνο στιφάδο και πολλά άλλα πεντανόστιμα φαγητά αποτέλεσαν το υπέροχο γεύμα που γευτήκαμε μαζί με το ντόπιο κρασί.
Καθώς περιηγούμασταν στο χωριό, συναντήσαμε ένα ηλικιωμένο άντρα μόνιμο κάτοικο ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας μια ενδιαφέρουσα ιστορία για το όνομα του χωριού. Το χωριό έδωσε πολλούς αγωνιστές στην επανάσταση. Μετά από το τέλος της επανάστασης αυτοί οι αγωνιστές αποτέλεσαν τους μοναδικούς κατοίκους του χωριού που ήταν όλοι αγόρια, γι αυτό και το χωριό ονομάστηκε Αγόριανη. Προκειμένου να βρουν γυναίκες, πήγαιναν στα πανηγύρια που γίνονταν σε κοντινά χωριά και έκλεβαν κορίτσια για νύφες, μέχρι που παντρεύτηκαν όλοι και έγινε η Αγόριανη ένα κανονικό χωριό.
Επιπλέον ο άνθρωπος αυτός μας διηγήθηκε μια ακόμα ιστορία αυτού του τόπου , θλιβερή όμως αυτή τη φορά. Στην Γερμανική κατοχή, γερμανικά αεροπλάνα κατέρριψαν ένα αγγλικό του οποίου οι πιλότοι διασώθηκαν από τους χωρικούς. Οι Γερμανοί για αντίποινα έκαψαν τα σπίτια στην κάτω Αγόριανη και εκτέλεσαν όσους δεν πρόλαβαν να διαφύγουν στο απέναντι βουνό. Η συνδιαλλαγή αυτή μας έκανε να καταλάβουμε ότι μέσα από την επικοινωνία με τον γηγενή πληθυσμό μπορεί να συναντήσει κανείς την πραγματική ιστορία του κάθε τόπου, όπως διαγράφεται από τις αφηγήσεις και την εμπειρία των ανθρώπων. Άλλωστε, ένας τόπος δεν είναι μόνο η φύση, τα σπίτια και το τοπίο αλλά κυρίως οι άνθρωποι.
Συνεχίζοντας την περιήγηση, θαυμάσαμε τα πετρόχτιστα σπίτια του χωριού που έδεναν απόλυτα με τον περιβάλλοντα καταπράσινο χώρο. Στην όμορφη πλακόστρωτη πλατεία του χωριού βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες με τα δυο πανύψηλα πλατάνια από τα οποία αναβλύζει νερό μέσα από δυο λιονταροκεφαλές. Ακολουθώντας το πέτρινο μονοπάτι αντικρίσαμε το εντυπωσιακό θέαμα από ένα μικρό καταρράκτη.
Το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ενώ έχουν περάσει μερικές μέρες από την επιστροφή, οι όμορφες αναμνήσεις είναι ακόμα ζωντανές… Κι αυτό γιατί σε αυτή την εκδρομή του συλλόγου η παρέα δέθηκε ιδιαίτερα μέσα απ τους χορούς και τα τραγούδια. Μια εκδρομή, κατά τη γνώμη μου, γίνεται αξέχαστη όταν τα άτομα που συμμετέχουν καταφέρουν να νιώσουν ομάδα και να χαρούν από κοινού ό,τι καλό προσφέρει το πρόγραμμα. Τα τοπία και τα λοιπά στοιχεία αποκτούν προστιθέμενη αξία και ομορφιά, όταν οι άνθρωποι δημιουργούν όμορφα βιώματα μεταξύ τους και αντιμετωπίζουν με θετική σκέψη το κάθε τι. Νομίζω ότι τα καταφέραμε.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Πέτρο Γαρζώνη, τη κα. Ματίνα Σπυράτου και την κα. Άννα την ξεναγό μας που συνετέλεσαν για ακόμα μία φορά στο να πραγματοποιηθεί αυτή η όμορφη εκδρομή.
Μιχάλης Κριτσωτάκης
